سرای غزل

 

اینچنین که می زنی بر پای دل زنجیر را
چون دهی روزی جواب،این آه دامنگیر را

تیغ مژگانت دل عشّاق را صد پاره کرد
همنشینی با کمان سرکش نماید تیر را

سنگ خارا می شود چون موم در پیکار عشق
ناز آهو رام سازد روزگاری شیر را

طالعم این بود با اهل محبت سر کنم
نامرادی دور کرد از من چنین تقدیر را

بود در رویای من پرواز در اوج سپهر
بی نوا را خوش بود این خواب بی تعبیر را

واسع از عشق مجازی رو به عشق حق نما
شمع راه خویش ساز اندیشه و تدبیر را

#سید_علی_کهنگی تیر 1399
sayedalikahangi@