سرای غزل

 

عشق،از او، لطف و احسان هم ازوست
چیست این قول و غزل،آن هم ازوست

من چه دارم تا فدای او کنم
بند بند جسم ازو،جان هم ازوست

بی سر و سامان نباشد هیچ کس
مُلکْ، مُلک عشق و سامان هم ازوست

سطرْ سطر آفرینش گشته حک
روز و شب،ظاهر وَ پنهان هم ازوست

شاد از گل می شوی وقت بهار
شادتر شو،چون زمستان هم ازوست

کشتی ایمان به ساحل می رسد
موج سرکش،رعد و طوفان هم ازوست

رمز و رازی هست واسع در سکوت
گر چه قیل و قال پایان هم ازوست

#سید_علی_کهنگی اردیبهشت 1399
sayedalikahangi@