سرای غزل

 

چند وقتی است هوای غزلم طوفانیست
آسمان کلماتم همه شب بارانیست

رفته از دستْ دلم،شعبده? ناز مکن
حال آیینه و من معرکه? حیرانیست

محو در چشم تو بودن چه صفایی دارد
چشمه? نازی و فیضت هنری انسانیست

کس ندانست چه رازیست میان من و تو
روزگاریست که این رابطه ها پنهانیست

عقل را راه به سر حدّ جنون هرگز نیست
این مکانیست که دریوزگی اش سلطانیست

روح واسع هوس عرش خدا کرده،چه سود
آفتابی است که در خیمه? شب زندانیست

#سید_علی_کهنگی دی1398
sayedalikahangi@