سرای غزل

ذوق

مشو دلخوش به آن ماهی که می جویی هلالش را
که خیلی زود می بینی شبانگاهی زوالش را

سر و کارم فتاده با عزیزی بهتر از جانم
خداوندا نگه دار آن وجود بی مثالش را

به دریایی زدم دل را که موجش ساحل امنست
گوهر خیز است و رویایی اگر یابی وصالش را

شکوه و ذوق اشراقی که دارد جلوه در عرفان
نمایان گشته در چشمش چو بنماید جمالش را

درین مکتب محبت را اگر آموختی بردی
به غیر از این رها کن واژه ها و قیل و قالش را

نشانی نیست از پیری به بستان هنرمندان
ندارد کس درین میدان حساب ماه و سالش را

هنر آن ماه رخشان فلک پیمای خوش سیماست
که حدّی نیست در عالم بم و زیر کمالش را

مرا واسع لقب دادند از آنسوی این عالم

خداوندا مدد کن تا که دریابم خصالش را

 

#سید_علی_کهنگی مهر1398
@sayedalikahangi