سرای غزل

دران بزمی که دور خویشتن پروانه می گردد 
صدای زندگی باگوش من بیگانه می گردد
من از پایان تلخ قصه فرهاد دانستم
حکایتهای شیرین عاقبت افسانه می گردد
طلسم نا امیدی را توان بشکست باامید
اگر چه خانه های ارزو ویرانه می گردد
قفس خود موجب پروازبی بالان گهی باشد
کز این ره کرم ابریشم دلا پروانه می گردد
اگر چه مرد صحرای جنون مجنون ناکامست
دل من هم ز یاد گلرخی دیوانه می گردد
شود هر ذره شمع ره اگردل راکنی روشن
عصا روشن دلان را رهنمای خانه می گردد 
@sayedalikahangi