سرای غزل

 

فیض بخش و روح پرور چون بهاری ای غزل
مزرع سبز ادب را چشمه ساری ای غزل

ناخدای کشتی احساس و ذوق شاعری
بحر موّاج سخن را بی کناری ای غزل

همنوا با عاشقان و همنفس با سالکان
همدم و هم صحبت شبهای تاری ای غزل

می توان با تو به اوج آسمانها پر کشید
شاه بال روح بی صبر و قراری ای غزل

سرمه ی چشم هنرمندان عاشق پیشه ای
درّ نایابی و چون کوه استواری ای غزل

خیر و شرّ و زشت و زیبا ضد هم باشد ولی
با سیاه و با سپیدش سازگاری ای غزل

سرزمین آریا را آفتابی بی زوال
واژه های زندگی را شاهکاری ای غزل

سید علی کهنگی
@sayedalikahangi