سرای غزل

 

گوئیا در خویش احساس جوانی می کنی
هرچه با من بیشتر نامهربانی می کنی

کام من را تلخ می خواهی ولی با دیگران
بارها خود دیده ام شیرین زبانی می کنی

ساده دل بودم،ندانستم درین دل داده گی
پشت پرده با رقیبانم تبانی می کنی

هیج خیری نیست در عشق زمینی،نازنین
خوب می دانم،مرا آخر روانی می کنی

خرمن امّیدهایم را به آتش می کشد
گفتگوهایی که در شبها نهانی می کنی

واسع از پند و نصیحت روی گردانم ولی
شادمانم تا برایم شعر خوانی می کنی

#سید_علی_کهنگی اردیبهشت 1399
sayedalikahangi@