سرای غزل

رفیق

یارب گزیده ام ز دو عالم تو را، رفیق
باور نمی کنم که شود بی وفا، رفیق

بر لوح سینه ها بنویسید ، با طلا
آئینه ی محبّت و لطف و صفا ، رفیق

می تابد آفتاب سعادت به زندگی
از روی صدق اگر که کند یک دعا،رفیق

در هر مرام و مسلک و دینی که گشته ام
هرگز ندیده ام که زند پشت پا ، رفیق

از من جدا مشو که سرا پا در آتشم
می سوزم از فراق تو در هر کجا ، رفیق

در جستجوی تو، همه در تاب و در تبند
با  آنکه  این  زمانه  شده  کیمیا ، رفیق

هرگز نمی کند به دو عالم تو را رها
واسع اگر شوی همه جا با خدا ، رفیق

#سید_علی_کهنگی آبان1400
sayedalikahangi@