سرای غزل

ابر سرگردان

زیر باران قدم زدن با یار
جان جانم چه لذّتی دارد
دست در دست هم به آرامی
راستی که چه شوکتی دارد

چک چک قطره های باران را
در کنار تو دوست می دارم
تو نباشی، چو ابر سرگردان
با تمام وجود می بارم

می نویسم در اوّل دفتر
روزهایت همیشه بارانی
با تو باشم همیشه و هر جا
ای که شعر مرا نمی خوانی

ای نگاهت همیشه رویایم
در نگاهم کمی تأمّل کن
دست در دست من گذار آنگه
به  خدای دلم توکّل کن

می شود در مسیر چشمانت
به من خسته دل سری بزنی؟
یا گذارت از این طرف افتاد
خانه ام را فقط دری بزنی؟

زیر این آسمان دریایی
تو تمام امید من هستی
به خداوند عاشقان سوگند
آرزویم توئی از این هستی

#سید_علی_کهنگی اسفند1402
@sayedalikahangi