سرای غزل

 

هر چه می کوشم برای وصل جانان بیشتر
قسمتم می گردد از این کار، هجران بیشتر

در قمار عشق، غیر از باختن، بردن مجو
دین خود را داده ام از دست و،ایمان بیشتر

می دهی آخر به باد،امّیدواری های من
تاب گیسو را مکن از این پریشان بیشتر

تا نیابد دل جلا،آیینه حق کی شود؟
آدم از روز ازل شد دور و شیطان بیشتر

نیستیم آزاد از بند تعلّق های دهر
عمر ما طی شد عزیزان کنج زندان بیشتر

سخت باشد چشم پوشیدن ز مُلک وسیم و زر
کافران مشغول دنیا و مسلمان بیشتر

واسعت افتاده در دام و به فریادش برس
صید بی بال و پر خود را مرنجان بیشتر

#سید_علی_کهنگی مهر 1399
sayedalikahangi@