سرای غزل

 

چون ابر نو بهاران، من نیز گریه کردم
آواره در بیابان، من نیز گریه کردم

گویی غزل برایم می ریخت آسمانها
وقتی به پاس باران، من نیز گریه کردم

هر چند فصل مهر است آغاز نو بهاران
امّا چو ابر گریان، من نیز گریه کردم

در جمع عشق بازان،با حالتی پریشان
در آستان جانان،من نیز گریه کردم

از بخت واژگون و از داغ دل چه پرسی
با لاله ها فراوان، من نیز گریه کردم

آرام همچو شمعی از آتش درونم
تا صبح در شبستان،من نیز گریه کردم

تنها نه در سکوتش واسع گریست شبها
از دوستان چه پنهان،من نیز گریه کردم

#سید_علی_کهنگی آبان1398
@sayedalikahangi