سرای غزل

 

مغرضان این زمانه می نشانندت به خاک
چشم تنگان بی بهانه می نشانندت به خاک

تا بخواهی بال خود را وا کنی در آسمان
حاسدان بی آب و دانه می نشانندت به خاک

گر که روزی حسّ شادی گل کند در چهره ات
این جماعت با ترانه می نشانندت به خاک

فکر صبح روشنی بخش هنر هرگز مباش
در هماوردی ،شبانه می نشانندت به خاک

تا نگیرد نخل امّیدت ثمر در زندگی
با زبان تازیانه می نشانندت به خاک

آفتابی از هنر گر در تو روزی سر زند
بی صدا در کنج خانه می نشانندت به خاک

سید علی کهنگی. شهریور1398
@sayedalikahangi