سرای غزل

 

عرش و کرسی در عزای زاده ی زهرا گریست
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی گریست

بار این غم بسکه سنگین است بر دوش زمان
آسمان غمگین شد و زین سوگ جان فرسا گریست

چون دو دست حضرت عباس شد از تن جدا
ساقی کوثر علی در عالم بالا گریست

تیر کین حرمله وقتی گلو را می شکافت
دور از اهل حرم مولای ما تنها گریست

چونکه شه زاده علی اکبر به میدان می شتافت
من چه گویم با چه حالی مادرش لیلا گریست

حضرت مظلوم را چون از قفا سر می زدند
با ملائک همصدا صدّیقه ی کبری گریست

بر تمام این مصائب با هزاران خون دل
حضرت زینب غریب و بی کس وتنها گریست

گر چه شرح کربلا را مختصر آورده ام
تا قیامت باید از این ماتم عظما گریست

سید علی کهنگی. تیر 1398
@sayedalikahangi