سرای غزل

 

نگهی که زاهدان را به گناه می کشاند
من و روزگار من را به تباه می کشاند

ز چنین نگاه دلبر،در توبه بسته بهتر
بنگر که عاشقان را به چه راه می کشاند

اگر استوار باشی تو چو کوه،زیر چشمی
ز پی اش تو را مثال پر کاه می کشاند

چو به خواب دیده باشی که به اوج ماه باشی
نکشد به زیر اگر شب به پگاه می کشاند

ز هزار تیر فتنه که به چلّه دارد ابلیس
به جهنّم آدمی را ز نگاه می کشاند

به دیار بی قراران که بنا نهاده مهرش
نکشد مرا اگر او دل و آه می کشاند

سید علی کهنگی
@sayedalikahangi