سرای غزل

آشیا

برق چشمت نیست آن شعله که خاموشش کنند
خانمان سوز است این، نتوان فراموشش کنند

پیشگامان محبت نزد محنت پیشگان
عشق را در سینه ها چون چشمه خودجوشش کنند

عاشقان را خون دل باشد شراب زندگی
گرچه بی جام اند وساقی،دم به دم نوشش کنند

در دیاری که وفا را بی وفایی پاسخ است
رنگ و بو چون گل دهد هرکس سیه پوشش کنند

درد دل کردن به نزد حاسدان باشد خطا
این جماعت رازها را بانگ چاووشش کنند

زنده دل را معرفت آموز ورنه باطل است
مرده را با زور تلقین آنچه در گوشش کنند

ای کبوتر رو به صحرا کن که این نامردمان
آشیان گیر حرم را خانه بر دوشش کنند

سید علی کهنگی
@sayedalikahangi