سرای غزل

طالَحی نَحس (محلّی)

چَنزِه از  لا درکوچه  دُزِکی  باد  نیگاش کونم
هرچی کا میخادبِشِد،این کِشِه باد صداش کونم

اَی  بِخام  دِلشا  بِدد  به  دل  مَنی  یِلّا  قوبا
فِک کونم بَروش میباد یِخدِه بیریز بِپاش کونم

اَگِه کا شانسی مَنِس می باد کا بَعدی آشناگی
کُلفِتی بَر خونه وادِش،آ باقی کِساش کونم

روز یِه بار تُندی میاد آ رَد میشِد از کوچه مون
آ مَ صَد بِلّه می باد نیگا به رَدّی پاش کونم

طالَحی نَحسی مَنام مِثلی خودوم سییا بورس
از توو گوونی زاغالی مِیْکا میشد  سِواش کونم

نَنِمام هِی بِم میگد کِیْ سَرا سامون می گیری
اُی  خودا  پیره  زَنا  تا  کِی  مَ  زابِراش کونم

تقی مَشْ صِفَر می گُف، دووا اِفاقِه نِمکوند
#واسعا فقط می باد دُعا مَ بَر شِفاش  کونم

#سید_علی_کهنگی  شهریور 1403
@sayedalikahangi