سرای غزل

نونا دوغ(محلی)

ضَعفه اَنزِه نِق نزن ، چیکار کونم با این حقوق
نَخا از مَ گوش کبابی،مِی چِشِس این نونا دوغ

مَنام  اَن  دِلوم  می خاد  بَرود  اَلنگو  بِسونم
آ مَباد با جیب خالی برود بوگَم‌  صَدتا دوروغ

چَنزِه  باد  حَسرِتادا  سر  جیگِروم  تُلُم  کونم
غَما  غُصِّد  رو دِلوم  شُدِس  دیگه عَینی کولوق

بعضی یا  تعطیلی شون  سِفر  میرند  آنتالیا
مَنا تو سه سال یِبار میباد بِریم با خر پا جوق

بِزا  کا  یِه  اَمشَبا  بی  غُرُ  لُوندود  بِکَپم
تو سَروم جونی باباد اَنزه نکون تا صاح شولوغ

نَزا  در  دَنما  برود  واز بوکونم  با  وِز وِزام
هَم نَزن  تُل  زنبورا بی خودکی  اَنزِه با چوق

سر به سر هر کی میخَی بزار، آما تُروم نیا
یا تو را باد بزنم ، یا خودما هِی شالاق شولوق

کاش میشد بریم توو دُرونی خوشی بِچّگیمون
آ با #واسع می زدیم با قُرقُری بی خودی بووق

#سید_علی_کهنگی  شهریور  1403
@sayedalikahangi