سرای غزل

کارود نباشه (محلّی)

مِی میشد قمشه باشی آ کِس تو کارود نباشه
سر و کلّه  همساده  توو  کار  و  بارود نباشه

با زنود اگر یه روز  بِخَی بری تا شارضا
انزه باد ایور اوور کونی کا خارود نباشه

یِخده وام همچین میخاند با سر زیمینود بزنند
کا دیگه لب روخونه حتی هووارود نباشه

سَرا تَه یِه کَرباسَند اونا کا دائم پِه پولند
توو سَرود با جیب خالی فکری قومارود نباشه

بِپّا کا شُل وا نَدِی توو زَندِگونی این زَمون
زنی آتیش پاره اَی می خَی سووارود نباشه

اَی‌خاسی بر خونه‌دون یه روز یه چیز آلِش کونی
شالّا کا حسود و تَنگ نِظَر دُچارود نباشه

اُی نَنِه صاحبا مَبا ظرف شُشتَناد بیدار میشم
نیاد اون روز کا صدا خِش خِشی جارود نباشه

به توچه واسع اَگِه هر کی کا هر کار می کونه
کولا خوددا سِف نیگَر دار،دیگه کارود نباشه

#سید_علی_کهنگی  مرداد 1403
@sayedalikahangi