سرای غزل

صدای کوهستان

به  باغ  آینه‌ها بین، صفای کوهستان
شکوه خاطره دارد نمای کوهستان

به کنج خانه نشستن مرام خوبی نیست
برون  بیا  ز  خود ای  آشنای کوهستان

نسیم   صبح   دل انگیز  عاشقی دارد
قدم اگر که نهی هر کجای کوهستان

نشاط و شور جوانی اگر که می خواهی
شمیم خلوت خود کن هوای کوهستان

اگرچه می گذرد سخت زندگی ای دوست
خوشا کسی که نهد سر به پای کوهستان

همیشه  مدّ  نظر  بوده  قلّه‌ی  شادی
که یافت می شود آن در سرای کوهستان

تو را به کوی صلابت همیشه می خواند
به گوش جان شنوی گر صدای کوهستان

نفس نفس  به  سلامت رساندت ، آری
قدم قدم چو رسی انتهای کوهستان

جواب می شنوی #واسع از دل نرمش
غزل  اگر  که  بخوانی برای کوهستان

#سید_علی_کهنگی اسفند 1403
@sayedalikahangi