سرای غزل

خاکسار فاطمه (ع)

باز شد دل سوگوار فاطمه
داغ دارم ، داغ دار فاطمه

آتش بی داد قانون حسد
کرده ما را بی قرار فاطمه

شعله‌ی در با چه روئی اینچنین
می کشد قد در کنار فاطمه

دست بر پهلو گرفته پشت در
شیعیان ، افتاد بار فاطمه

ما چه دانیم از مقام و رتبه‌اش
عرش  باشد  خاکسار  فاطمه

می توان یک عمر با حسرت سرود
داستان  روزگار  فاطمه

بی نشانی خود نشان در عالم است
این  بنا  شد،  یادگار  فاطمه

تا که جان دارد،به درگاه خدا
هست #واسع شرمسار فاطمه

#سید_علی_کهنگی آبان 1403
@sayedalikahangi