سرای غزل

نغمه ی دل

لبی به نغمه گشودن چه لذتی دارد
ترانه ی تو سرودن چه لذتی دارد

غریب و عاشق و آواره خوب می داند
صدای دوست شنودن چه لذتی دارد

ز حال آدم و شیطان رانده معلومست
همیشه پیش تو بودن چه لذتی دارد

از آستان تو این خیل عاشقان دانند
به زور بوسه ربودن چه لذتی دارد

اگر چه خانه خرابی نتیجه ی عشقست
به کوی دوست غنودن چه لذتی دارد

فدای آنکه دلش همچو آینه صافست
غبار کینه زدودن چه لذتی دارد

سید علی کهنگی
@sayedalikahangi