سرای غزل

کعبه ی دل

یا علی گرچه لوای تو بر افراخته ایم
شب قدر است ولی قدر تو نشناخته ایم

در تکاپوی جهان ای همه ی هستی دین
بی تو هر آنچه که بردیم همه باخته ایم

ذوالفقارت به نیام است و عدو می تازد
روزگاری است که از هجر تو بگداخته ایم

یا علی چشمه ی فیضی و کرم،لیکن ما
دِین خود را به تو ای دوست نپرداخته ایم

آرزومان  همه  این است  که  تا  عرش برد
کعبه ای را که ز عشق تو به دل ساخته ایم

ره به جایی نرساندیم درین ویرانگاه
هر چه با اسب هوس در پی هم تاخته ایم

کوله باری به جز از بار گنه ما را نیست
نگهی بر کرم واسعت انداخته ایم

#سید_علی_کهنگی فروردین 1401
sayedalikahangi@