سرای غزل

صبح صادق

کفر چون بیداد کرد آئین دمید
نور  عرفان از طلوع دین دمید

خواستم تا عالم بالا روم
فتنه ی چشم تو از پائین دمید

در بهاران یار از هر جا گذشت

جای پایش نرگس و نسرین دمید

نی نبود آگاه از درد فراق
بر لبش نائی چنین غمگین دمید

دوستان یکدل آمد در نظر
در سما تا خوشه ی پروین دمید

صبح صادق رخ نماید بی دریغ
از دعای خلق اگر آمین دمید

لب به نفرین کی گشاید مرد عشق
از دل #واسع فقط تحسین دمید

#سید_علی_کهنگی دی1400
@sayedalikahangi