سرای غزل

 

وای از سر مویت چو پریشان شده باشد
یا فکر بپا کردن طوفان شده باشد

تنها نه من از وصف تو در عالم بُهتم
آیینه هم از روی تو حیران شده باشد

جز اشک غم و خون جگر نیست نصیبش
آنکس که سر خوان تو مهمان شده باشد

در پای تو بر باد دهد مذهب خود را
هر کس که درین شهر مسلمان شده باشد

آرامش خاطر نتوان داشت کسی که
همخانه ی سیلاب خروشان شده باشد

امّید محالی است به آبادی مُلکش
بیگانه اگر محرم سلطان شده باشد

واسع به هوای تو سر از پا نشناسد
این شرط وفا نیست که پنهان شده باشد

#سید_علی_کهنگی مرداد 1400
sayedalikahangi@