سرای غزل

 

راه حسین فاطمه را چون عدو گرفت
عالم سیاه گشت و به اندوه خو گرفت

سلطان دین به دشت بلا خیز کربلا
با اشک دیده بهر نمازش وضو گرفت

فردا جواب ساقی کوثر چه می دهد
آن دشمن لعین که امان بر عمو گرفت

فریاد کائنات به عرش علی? رسید
چشمان حرمله چو نشان گلو گرفت

با گوش پاره رو به چه سویی رقیه بود
خصم لعین غنیمت خود چون ازو گرفت

نائی نمانده بود و نوایی به لب نداشت
زینب چگونه دست دعا رو به رو گرفت

واسع، خجل نمیشود از نامه ی عمل
زین آستان اگر که کسی آبرو گرفت

#سید_علی_کهنگی شهریور 1399
sayedalikahangi@