سرای غزل

پیله ی غم

عاشقی  آواره  و  دیوانه می بینم تورا
معتکف در گوشه ی میخانه می بینم تو را

گوش خود را پاک کن از قیل و قال این جهان
با سروش آسمان بیگانه می بینم تو را

می کند دل را مکدّر خاطرات غم نشان
گاه در فکر شب و ویرانه می بینم تو را

تا به کی درگیر اوهام محال تازه ای
شاعرانه غرق در افسانه می بینم تو را

بسکه مضمون بسته ای با تار زلف گل رخان
هر کجا موئی رها شد شانه می بینم تو را

روزگارا بعد ازین هر جور می خواهی بتاز
عاقبت در بند آن جانانه می بینم تو را

پیله ی غم نیست #واسع جای آرام و قرار
سالها باشد که من پروانه می بینم تو را

#سید_علی_کهنگی اردیبهشت1402
@sayedalikahangi